حضرت عباس در کلام معصومان

كلام معصومان علیهم السلام درباره شخصیت‏ حضرت ابوالفضل(ع) طلوعى دیگر از معرفت در آسمان دل ها مى‏آفریند. نخست در محضر دخت آفتاب حضرت زهرا(س) مى‏نشینیم و از آن هنگام مى‏گوییم كه در هنگامه قیامت، رسول اكرم اسلام (ص)، على(ع) را مى‏طلبد و مى‏فرماید: نزد فاطمه برو و به او بگو آنچه براى شفاعت [گناهكاران] در این روز بزرگ فراهم ساخته، حاضر كند.

پاك بانوى آفرینش در جواب حضرت مى‏فرماید: اى امیرمؤمنان، دو دست ‏بریده پسرم عباس براى مقام شفاعت من كافى است.

امام سجاد (ع) در سخنى كوتاه، بلنداى عظمت مقام عمویش ابوالفضل(ع) را چنین بیان مى‏كند:

خداوند عمویم عباس بن‏ على را رحمت كند؛ به تحقیق كه ایثار و جانبازى كرد؛ جنگ ‏نمایانى كرد و خود را فداى برادرش ساخت تا دستانش قطع شد. خداوند در برابر این فداكارى به سان عمویش جعفر طیار دو بال به او عنایت كرد تا به یارى آنها همراه فرشتگان در بهشت پرواز كند.


همانا عباس نزد خداوند تبارك و تعالى مقامى دارد كه تمامى شهیدان، در روز قیامت، بر او غبطه مى‏خورند و رسیدن به آن مقام را آرزو مى‏كنند.

امام صادق(ع) در عباراتى روشن و معرفت‏ آموز عمویش عباس بن‏ على(ع) را صاحب صفات زیر مى‏شمرد:

1. بصیرت نافذ؛ 2. بینش عظیم؛ 3. ایمان بسیار و محکم؛ 4. جهاد در محضر امام حسین(ع)؛ 5. جانبازى و ایثار؛ 6. شهادت در راه امام خود؛ 7. تسلیم در برابر جانشین رسول خدا(ص)؛ 8. تصدیق امام حسین(ع)؛ 9. وفادارى؛ 10. خیرخواهى امام؛ 11. تلاش تا آخرین حد و ...

" سلام بر ابوالفضل، عباس، پور امیرمؤمنان(ع)؛ آن كه جان خود را نثار برادرش كرد، دنیا را وسیله آخرت خود قرار داد و فداى برادرش شد. او كه نگهبان بود و بسیار كوشید تا آب را به لب تشنگان برساند و دو دستش در جهاد فى سبیل‏الله قطع شد. خداوند قاتلان او یزید بن ‏رقاد و حكیم بن ‏طفیل طائى را از رحمت‏ خویش دور سازد.